23.6.11

Σ' αγαπάω, να προσέχεις...

Ήρθε αυτή η ώρα, η πιο μεγάλη... που δεν γεννιέται μια ζωή αλλά τελειώνει κάτι όμορφο! Έπεσαν μέσα μου οι τίτλοι του τέλους σε μία ταινία που είναι από τις αγαπημένες μου αλλά όταν θα την ξαναδώ θα είναι άλλα τα συναισθήματα που βγαίνουν. Μιλάω με γρίφους, θα έλεγε μία φίλη, αλλά μάλλον είμαι πια, πιο ξεκάθαρη από ποτέ. Ξεκάθαρη μέσα μου, μετά από καιρό!

Όλα τέλειωσαν ξαφνικά όπως άρχισαν, αλλά η διάρκειά τους ήταν όσο δυνατή μπορούσε να είναι. Δεν μετανιώνω λεπτό. Ακόμα και το τέλος ίσως ήταν ότι πιο σωστό για να μείνει το καλύτερο κομμάτι από αυτό που ζήσαμε...

Όλα τα ενδιάμεσα, μέχρι αυτή εδώ τη στιγμή, ήταν στιγμές αμφιταλάντευσης, στιγμές πτώσης και ανόδου ή και ξεφτιλίκια στην αργκό! Στιγμές που δεν ήθελα να τελειώσει και το κρατούσα με νύχια και με δόντια, στιγμές που πίστευα ότι δεν πρέπει να σε αφήσω, στιγμές που ήθελα να με έχεις ανάγκη. Αλλά ότι αγαπάς πρέπει να το αφήνεις ελεύθερο!


Και τι μένει μετά από τόσες στιγμές; Ένα ξεχασμένο σ'αγαπώ που στο δίνω κι αυτό για να το έχεις φυλαχτό. Ίσως ποτέ δεν καταλάβεις πως ένιωσα, ίσως ποτέ δεν μάθω τι νιώθεις, δεν έχει όμως πια καμία σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι κρατάω το καλύτερο κομμάτι σου, εύχομαι να κάνεις κι εσύ το ίδιο για μένα.

Δεν ξέρω πως θα τα φέρει η ζωή, ελπίζω να συνεχίσει να είναι καλή μαζί μας και να μην χαθούμε... Θέλω όμως να μην με ξεχάσεις, να με νιώθεις άνθρωπό σου, όπως κι εγώ εσένα. Όταν με θυμάσαι να σχηματίζεται στα χείλη σου αυτό το γλυκό χαμόγελο που είχες όταν με κοιτούσες στα μάτια...

Κάποια πράγματα δεν θα τα ξεχάσω ποτέ και κάποια δεν θα αλλάξουν ποτέ, να το θυμάσαι! Θα είσαι για πάντοτε το καλοκαίρι μου...

Σ'αγαπάω, να προσέχεις....

1 σχόλιο:

Για πες...