Μου αρέσεις γιατί...

Από τότε που είμαι μαζί σου βλέπω την ζωή μου με άλλα μάτια, ακόμα και στις δύσκολες στιγμές κάπου στο βάθος υπάρχει ένα φως και ξέρω ότι είναι το δικό σου!

Όταν είμαι μαζί σου ο χρόνος σταματάει και υπάρχεις μόνο εσύ κι εγώ!

Μου δίνεις όλα αυτά που θέλω με την ένταση και την στιγμή που τα θέλω ακόμα κι ας μην το καταλαβαίνω εκείνη την στιγμή!

Η σιωπή μου δεν με τρομάζει ούτε μου προκαλεί αμηχανία όταν είμαστε μαζί!

Αγαπάω όλα αυτά που αγαπάς χωρίς να χρειάζεται να προσποιούμαι αλλά ακόμα κι όταν διαφωνώ δεν με πιέζεις.

Σε κάθε χάδι σου λιώνω, σε κάθε σου γλυκιά κουβέντα σε ερωτεύομαι ξανά, σε κάθε μας συνάντηση ανυπομονώ για την επόμενη.

Με προσέχεις και με φροντίζεις σαν να είμαι μωρό!

Γιατί νιώθεις όλα αυτά για μένα και ας μην μου τα λες, απλά με κάνεις να τα νιώθω.

Μου αρέσεις γιατί είσαι έτσι όπως σε  θέλω και σε θέλω γιατί είσαι εσύ!

Β. Χαραλαμπίδου: "Μ’ αρέσουν οι προκλήσεις. Ζω μ’ αυτές! "

Η Βικτώρια Χαραλαμπίδου είναι από τις πιο σεμνές γυναίκες ηθοποιούς. Οι τηλεοπτικές, θεατρικές και κινηματογραφικές της συμμετοχές την έκαναν αξιοσέβαστη μέσα στο σινάφι της ωστόσο η ίδια προτιμά να διατηρεί χαμηλό προφίλ. Έχει απασχολήσει το κοινό μόνο με την επαγγελματική την ζωή καθώς, όπως μας λέει η ίδια, η προσωπική της ζωή είναι πολύ προσωπική! Σίγουρα πολλές από σας θα θυμούνται την ερμηνεία της στην επιτυχημένη σειρά του Mega, "Έτσι ξαφνικά" ή από την κινηματογραφική ταινία οι "Νύφες".

Η Βικτώρια έχει κάνει πολλά όσον αφορά την επαγγελματική της σταδιοδρομία! Από τους λίγους ηθοποιούς που κατάφεραν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό χωρίς ίχνος έπαρσης αλλά με σκληρή δουλειά! Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, μαζί με τον Ελληνοαυστραλό σύζυγό της Πίτερ Κλαυδιανό, τον οποίο γνώρισε και ερωτεύτηκε στην Ελλάδα και τα άφησε όλα πίσω της "για χάρη του", και με το παιδί τους. Από εκεί μοιράστηκε με το TLife πράγματα για την ζωή της και την δουλειά της! 



"Μεγάλωσα στη Ρωσία, στην Σοβιετική Ένωση που δεν υπάρχει πια… Σε μια πόλη που δεν λέγεται πλέον όπως πριν. Ποιητικό! Ήταν μάλλον τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου. Ειδικά τα καλοκαίρια , που δεν με κυνηγούσε ο πατέρας μου να διαβάζω σχολικά βιβλία. Μετά ήρθαμε οικογενειακώς στην Ελλάδα. Μια άλλη ζωή. Σαν να συνέβη σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Παραμένει μυστήριο...", περιγράφει η Βικτώρια Χαραλαμπίδου.

Η όμορφη ηθοποιός γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1971στην Αγία Πετρούπολη, όπως την αποκαλεί, και εκεί έζησε μέχρι να βγάλει το Γυμνάσιο. Η μητέρα της, κόρη πολιτικού πρόσφυγα, γεννημένη στην Τασκένδη ενώ ο πατέρας της γόνος οικογένειας από την Τραπεζούντα. 

Πως μπήκε στην ζωή σας η υποκριτική;
Από μικρή ήμουν ανήσυχο πνεύμα! Απλά κάποια στιγμή και ενώ σπούδαζα οικονομικά κατάλαβα πως αν δεν το δοκιμάσω θα πεθάνω η… θα βγω στους δρόμους με ένα όπλο.

Οι "Νύφες" είναι μία ταινία που ταξίδεψε το πρόσωπό σας σε κάθε γωνιά της γης Ήταν η αρχή για μία επιτυχημένη πορεία με πολλές άλλες ταινίες! Την θεωρείτε ορόσημο;
Η ταινία για μένα άνοιξε πολλές πόρτες στο εξωτερικό. Είχα ένα υλικό που πολλοί καλλιτέχνες και στο εξωτερικό δεν είχαν να δείξουν. Έμαθα πολλά από πολλούς. Μου’δωσε εφόδια και βάσεις για την μετέπειτα καριέρα. Το βασικό όμως μ’έμαθε να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου και να πιστέψω σε μένα σαν καλλιτέχνης.

Πόσο εύκολο είναι για ένα Έλληνα να κάνει καριέρα στο εξωτερικό;
Δύσκολο, πολύ δύσκολο. Δυστυχώς οι πιο πολλοί δεν έχουν υπομονή και τα κατάλληλα αγγλικά να κάνουν το βήμα.



Πώς είναι η ζωή σας στην Αυστραλία σε επαγγελματικό επίπεδο; 
Δυσκολεύτηκα στην αρχή, έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν αλλά δεν θα ήταν η πρώτη φορά! Μ’αρέσουν οι προκλήσεις. Ζω μ’αυτές! Τώρα μπορώ και επιλέγω τις δουλειές και τους ανθρώπους.

Η επιστροφή στην Ελλάδα είναι στα άμεσα σχέδιά σας ή είναι κάτι που δεν μπορείτε να σκεφτείτε;
Η ζωή μου είναι απρόβλεπτη, δεν ξέρω τι με περιμένει στη γωνία Προς το παρών επιστρέφω να δω τους ανθρώπους που αγαπώ και να κάνω δουλειές.

Πόσο συχνά έρχεστε στην Ελλάδα και τι είναι αυτό που σας λείπει πιο πολύ;
Οι φίλοι μου, οι γονείς μου, η θάλασσα, οι ντομάτες, το γιαούρτι και το αεράκι..

Πείτε μας λίγα πράγματα για την προσωπική σας ζωή!
Δεν μιλάω για την προσωπική μου ζωή - είναι  πολύ προσωπική.

Έχετε κάνει φίλους από τον χώρο στην Αυστραλία; Πως σας αντιμετωπίζουν; 
Ο καλλιτεχνικός κύκλος στην Αυστραλία είναι μικρός και πλέον δουλεύω με ανθρώπους που έχω ξαναδουλέψει – έχω φτιάξει έναν κύκλο, αν θέλετε, εμπιστοσύνης! Μ’εμπιστεύονται και τους εμπιστεύομαι. 

Με τους φίλους σας από την Ελλάδα έχετε κρατήσει επαφές;
Να΄ναι καλά η τεχνολογία και το Skype και μπορώ να μιλήσω με ανθρώπους που αγαπώ. Ευτυχώς οι Έλληνες είμαστε νυχτόβιοι..

Τι είναι αυτό που σς δίνει δύναμη να συνεχίζετε στις δύσκολες ώρες; 
Η μουσική και ένα καλό βιβλίο. 

Τι κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;
Δεν έχω ελεύθερο χρόνο!!! Είναι πολύ γεμάτες οι μέρες μου. Γράφω, διαβάζω και φυσικά κοιμάμαι! Ο, ναι!

Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο ηθοποιό που ξεκινάει τώρα;
Μόνο συλλογικά αντιμετωπίζεται αυτή η ζούγκλα. Βρείτε ανθρώπους που θέλετε να δουλεύετε μαζί και φτιάξ’τε μια ομάδα. Proactive – όπως λένε οι Άγγλοι Πλέον θέλω να δουλεύω μόνο με ανθρώπους που ξέρω πως θα περάσω καλά.

By TLIFE

Το τέλος σε βρίσκει απροετοίμαστο

Καμιά φορά, το τέλος έρχεται χωρίς να μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Πάντα σε βρίσκει απροετοίμαστο, χωρίς μηχανισμούς άμυνας. Άλλωστε ο λόγος που κάτι τελειώνει είναι να ξεκινήσει κάτι άλλο, μία καινούρια περίοδος... Δεν χρειάζεται λοιπόν να είσαι προετοιμασμένος για το καινούριο. Απλά αποφασισμένος!

Το τέλος ωστόσο αναπόφευκτα πληγώνει. Δύσκολα αφήνεις κάτι που αγάπησες, κάτι που του δόθηκες ή έστω και κάτι που απλά συνήθισες. Δεν έχεις όμως επιλογές γιατί όταν πλησιάσει είναι αμίληκτο. Το μόνο που μπορείς να καταφέρεις είναι να μεταθέσεις την στιγμή που θα έρθει αλλά θα έρθει σίγουρα!

Για όλους τους άλλους υπάρχει το facebook!

Μία ακόμα βροχερή μέρα...Μία ακόμα βαρετή μέρα που είσαι αναγκασμένος να κάτσεις σπίτι και να μην κάνεις τίποτα! Ή σχεδόν τίποτα...

Για κάποιους είναι ευκαιρία να τακτοποιήσουν εκρεμμότητες, να μαζέψουν το δωμάτιο τους, να δουν εκείνη την ταινία που κατέβασαν, να ακούσουν το καινούργιο CD που αγόρασαν τις προάλλες, να διαβάσουν εκείνο το βιβλίο που έμεινε στην μέση από το καλοκαίρι...Για όλους τους άλλους υπάρχει το facebook!

Χάσιμο χρόνου; Άλλοθι για να τεμπελιάσουμε; Αφορμή για να μιλήσουμε με ανθρώπους που δεν βλέπουμε κάθε μέρα; Ευκαιρία για να πλασάρουμε τον εαυτό μας; Ανάγκη να νιώσουμε λιγότερο μόνοι; Προσπάθεια να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους;

Ότι κι αν συμβαίνει απ'όλα αύτα ή ακόμα και όλα αυτά μαζί να συμβαίνουν, μόδα είναι θα περάσει...( που λέει κι ο φίλος μου ο Κώστας!) Όλοι μας έχουμε στιγμές τέτοιες. Στιγμές απόλυτης βαρεμάρας και πλήξης. Αναζητώντας κάτι να μας τραβήξει έξω από το "τίποτα" καταλήγουμε να γινόμαστε παρατηρητές στο "τίποτα" των άλλων!

Είναι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και σοκαριστικό συνάμα, πόσα πράγματα μπορείς να μάθεις παρακολουθώντας το προφίλ ενός ατόμου. Μοιράζεσαι πράγματα και βιώνεις συναισθήματα χωρίς ουσιαστικά να μπορείς να τα εκφράσεις. Γεννιέται μέσα σου μια κατάσταση η οποία εξελίσεται και παίρνει μορφή χωρίς να έχει ουσιαστική ύπαρξη! Και είναι εύκολο για αμέτρητες αιτίες να κυοφορήσεις μια τέτοια κατάσταση και αμφίβολο αν τελικά καταφέρεις να ξεφύγεις.

Σωστό ή λάθος δεν μπορώ να κρίνω γιατί είμαι παθούσα. Σίγουρα όμως αποτελεί έναν άλλο, νέο τρόπο επικοινωνίας. Σίγουρα έχει αρκετά πλεονεκτήματα και έχει αποτελέσει κίνητρο για αξιόλογες πράξεις. Σε αντιπαράθεση, η αλόγιστη χρήση μπορεί να προκαλέσει εξίσου αλόγιστες ενέργειες με οδυνηρές συνέπειες.

Αυτό το κείμενο ίσως είναι μία από αυτές τις συνέπειες..( Έχω καεί λέμε!!!)

Οι επιλογές μας καθορίζουν το ποιοι είμαστε!

Σε κάποιο σημείο της ζωής σου φτάνεις να πιστεύεις ότι τα κάνεις όλα εντελώς λάθος. Θεωρείς ότι αν είχες μία ακόμα ευκαιρία να διορθώσεις τα πράγματα όλα θα ήταν τόσο, μα τόσο διαφορετικά. Αλλά συνήθως και στην δεύτερη ευκαιρία τα πράγματα κάπως παρόμοια καταλήγουν…

Διότι είναι οι επιλογές μας που καθορίζουν το ποιοι είμαστε! Επιλέγοντας το ένα ή το άλλο αποφασίζουμε για το τι τροπή θα έχουν τα πράγματα στην ζωή μας. Ακόμα και οι λάθος επιλογές καμιά φορά σε βοηθούν πολύ περισσότερο από τις σωστές γιατί σε διδάσκουν και σε γεμίζουν με γνώση και υπομονή. Άρα ο λόγος ανησυχίας δεν είναι το αν θα κάνουμε την σωστή επιλογή, γιατί εντέλει αυτό είναι κάτι υποκειμενικό, αλλά για τον αν θα είμαστε σε θέση να την υπερασπιστούμε και να αντιμετωπίσουμε και τις συνέπειες της με σύνεση.

Οι συνέπειες των πράξεων μας είναι αναπόφευκτες και αποκαλύπτουν αν η προσωπικότητά μας έχει γερές βάσεις. Ή αν το θες πιο ωμά, αν έχουμε προσωπικότητα και δεν είμαστε απλά έρμαια ανθρώπων και καταστάσεων.

Οι επιλογές που κάνω μερικές φορές με πληγώνουν και πολύ περισσότερες φορές πληγώνουν τους ανθρώπους γύρω μου. Αλλά δεν θα πάψω ποτέ να κάνω επιλογές, εφόσον έχω την «παλικαριά» να δέχομαι τις συνέπειες τους…

Μοναξιά μου όλα

Η μοναξιά είναι μια διαδικασία στην οποία μπαίνουμε αναπόφευκτα όλοι σε κάποια ή ακόμα και πολλές φάσεις της ενήλικης ζωής μας.

Μοναξιά είναι όταν αντιλαμβάνεσαι ότι κοιτώντας γύρω σου στιγμιαία, δεν υπάρχει κανείς για να ακουμπήσεις ή τουλάχιστον που να θέλεις να ακουμπήσεις. Είναι μια επίπονη διαδικασία και απαιτεί υπομονή και σύνεση, χωρίς αυτό να την κατατάσει απαραίτητα σε επαχθή. Είναι μια διαδικασία που μπορεί να σου δώσει πολύ περισσότερα από όσα θα σου πάρει μόνο και αν την βιώσεις έτσι όπως της πρέπει.

Η καλαμιά στον κάμπο μπορεί να γίνει εφαλτήριο για μια καλύτερη προοπτική, να σου δώσει ώθηση και να πας ένα βήμα παραπέρα, ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που θες και έχεις ανάγκη. Αν δεν τα βρεις με τον εαυτό σου δεν θα είσαι ποτέ ευτυχισμένος. Αν δεν είσαι μόνος σου δεν μπορείς να τα βρεις με τον εαυτό σου...

Όλα έχουν έναν λόγο ύπαρξης;

Περίεργοι είναι οι άνθρωποι ή οι καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται; Περιέργα τα βλέπουμε εμείς ή όντως είναι; Είμαι πολύ περίεργη να μάθω...

Όλα υποτίθεται ότι έχουν έναν λόγο ύπαρξης. Και κάθεσαι εσύ τώρα να βρείς για κάθε τι που γίνεται αυτό τον "ιδιαίτερο" λόγο. Κι όταν δεν τον βρίσκεις κάτι που να σε διευκολύνει να δώσεις την δική σου ερμηνεία προφασίζεσαι πως είναι η μοίρα.

Άλλωστε δεν είναι πιο εύκολο να λες ότι κάτι είναι μοιραίο. Αποφεύγεις έτσι τις πολλές σκέψεις και την κατανάλωση φαίας ουσίας.

Το να γράψω αυτό το κείμενο για παράδειγμα ήταν μοιραίο. Έπρεπε να το γράψω, κάτι "μαγικό" και ανώτερο με οδήγησε ώστε να πληκτρολογήσω τούτες εδώ τις λέξεις. Κάτι "μαγικό" και ανώτερο που τώρα με οδηγεί να σταματήσω...